Manipulacja powięzi
Manipulacja Powięzi – (facsial manipulation) jest rodzajem terapii manualnej stworzonym przez Luigiego Stecco, włoskiego fizjoterapeutę. Metoda ta rozwijała się przez ostatnie 30 lat dzięki badaniom anatomicznym, praktyce klinicznej opartej na pracy z szerokim spektrum zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego i trzewnego oraz dzięki sekcjom anatomicznym skoncentrowanym na badaniu anatomii powięzi.
Skuteczność metody opiera się na założeniu, że powięź tworzy jedność, a jej wielowarstwowość sprawia, że jest ze sobą połączona w całość. Podstawą jest wnikliwy i szczegółowy wywiad, gdzie kładzie się nacisk na dawne urazy, które zmieniają funkcjonalność – ruchomość powięzi i powodują zaburzenia jej fizjologii w miejscach oddalonych nawet kilka stawów. Oznacza to, że skręcony 15 lat temu staw skokowy, może teraz powodować zaburzenie czynności i ból w obrębie kręgów kręgosłupa szyjnego.
Metoda ta koncentruje się na powięzi mięśniowo-szkieletowej, pozwalając na zidentyfikowanie specyficznie zlokalizowanych stref powięzi łączących się z określonymi zaburzeniami ruchomości.
Szczegółowo opracowane modele biomechaniczne pomagają w wyborze konkretnych punktów wymagających leczenia, po wcześniejszym ustaleniu który ruch jest bolesny i ograniczony. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej manipulacji bądź mobilizacji danej strefy powięziowej, następuje przywrócenie ruchomości i w konsekwencji zmniejszenie bólu.
Pojęcie manipulacji powięziowych obejmuje techniki stosowane w leczeniu powięzi głębokiej i jej składowych mięśniowych (omięsna, namięsna, śródmięsną). Termin mobilizacje powięziowe oznacza techniki stosowane w leczeniu okołostawowych składowych powięzi głębokiej: troczków, przegród międzymięśniowych, więzadeł.