INTEGRACJA SENSORYCZNA SI, DIAGNOZA I TERAPIA

Właściwe odbieranie informacji z otoczenia jest możliwe dzięki prawidłowo funkcjonującym zmysłom, a właściwie ich wzajemnym oddziaływaniu na siebie. W czasie rozwoju układu nerwowego, powstają powiązania w obrębie mózgowia. Dzięki nim możliwe jest przesyłanie informacji między poszczególnymi zmysłami. Prawidłowy przepływ informacji między poszczególnymi zmysłami umożliwia właściwą interpretację otaczającego świata i pozwala na adekwatną odpowiedź organizmu. Proces ten nosi nazwę Integracji Sensorycznej.

Niewłaściwa integracja sensoryczna objawia się tzw. dysfunkcjami, czyli zaburzeniami. Występują one, gdy układ nerwowy błędnie odbiera informacje docierające ze środowiska zewnętrznego. Odnoszą się one do następujących systemów: czuciowego (dotykowego i proprioceptywnego), przedsionkowego, słuchowego, wzrokowego, węchowego i smakowego. Zaburzenia integracji sensorycznej przejawiają się między innymi: 

• wzmożoną lub obniżoną wrażliwością na bodźce,
• niewłaściwym poziomem uwagi,
• obniżonym poziomem koordynacji ruchowej,
• opóźnionym rozwojem mowy,
• nieprawidłowym poziomem aktywności ruchowej,
• trudnościami w zachowaniu. 

Twórczyni metody diagnozy i terapii SI była psychologiem i terapeutą zajęciowym. Opracowała tę metodę w celu pomocy dzieciom z trudnościami szkolnymi. Metoda Ayres daje dużo możliwości do opracowania interesującego i skutecznego programu ćwiczeń dla dzieci. Zajęcia prowadzone są w formie zabawy, a terapeuta odpowiednio dobiera program terapii i właściwe ćwiczenia wpływające na normalizują funkcjonowanie układu nerwowego i zmysły. Sala terapeutyczna wyposażona jest w specjalistyczny sprzęt przypominający plac zabaw dla dzieci. Dzieci chętnie uczestniczą w terapii, mając poczucie, że kreują zajęcia wspólnie z terapeutą.